Siedem twarzy Ignacego. Wykształcenie gimnazjalne pozwalało tylko na pracę... w aptece

 

Przeznaczony na aptekarza

Po śmierci ojca, los Ignacego wydawał się przypieczętowany. Jak czytamy w jego biografii, ukończenie czteroklasowego gimnazjum i to ze znakomitymi wynikami, pozwalało mu na podjęcie pracy w aptece. Jako czternastolatek trafił więc do Łańcuta, gdzie trafił do apteki Antoniego Swobody. Tu spędził kolejnych pięć lat.

W tym zakresie historia przedstawiana jest różnie. W niektórych publikacjach o Łukasiewiczu czytamy, że rodzice od początku przeznaczyli go właśnie do fachu aptekarskiego. W wydaniu z 2021 roku czytamy zaś:

Jakkolwiek było, czy skierował go do niej ślepy los, czy własna intuicja, a może i marzenia, z pewnością był to niezwykle trafiony wybór.

 

Właśnie w aptece Łukasiewicz zaczął się bardzo rozwijać. Mając solidne przygotowanie teoretyczne, podjął praktykę jako „chłopiec”, łac. puer. Uczył się i eksperymentował pod oczami magistrów farmacji. Poznawał nie tylko receptury, ale utrwalał także swoje przyzwyczajenia do solidnej, systematycznej pracy, które wypracował w nim najpierw domowy nauczyciel, pułkownik.

Te przyzwyczajenia pozwolą mu później dążyć do sukcesu małymi krokami.

Praca w aptece dała Ignacemu spełnienie, ale otworzyła przed nim także inne możliwości.

Najważniejsze było na początku to, że dzięki czterem latom praktyki, Ignacy mógł stanąć przez Gremium Obwodowym w Rzeszowie, przed którym składało się egzamin tyrocynalny, uprawniający do nabycia statusu pomocnika aptekarza. Złożył go bez problemów w 1840 roku, wykazując się szerokim zakresem wiedzy popartej ogromnym doświadczeniem. W swojej pierwszej aptece Łukasiewicz pracował jeszcze nieco ponad rok, a od 1841 roku podjął pracę już jako pomocnik aptekarza  w Rzeszowie.

Tam trafił do pracowni Edwarda Hubla, do którego należała apteka „Pod czarnym orłem”. Cel był jasny: przygotowanie się do podjęcia w przyszłości studiów farmaceutycznych. Droga do tego okazała się jednak dłuższa, niż pierwotnie zakładał Łukasiewicz.

Wszystko zaś przez to, że po przybyciu do Rzeszowa, Ignacy odkrył nieznaną mu wcześniej zaletę pracy w aptece. Poza samym zatrudnieniem i możliwością doskonalenia się w fachu Łukasiewicz zauważył, że w aptece zyskuje niezwykłą możliwość jako patriota. W końcu było to jedno z tych miejsc, w których pojawia się bardzo wiele różnych osób i możliwe jest przygotowywanie wielu interesujących inicjatyw związanych z planami narodowowyzwoleńczymi.

 

Czego dokonał Łukasiewicz-patriota i czym zajmował się w wolnym czasie?

O tym przeczytacie już jutro!

 

Źródło info:

• Informator Muzeum Regionalnego PTTK w Gorlicach im. I. Łukasiewicza, Gorlice 1981.
• Ku czci Ignacego Łukasiewicza, broszura Ignacy Łukasiewicz twórcą polskiego przemysłu naftowego,  wydane nakładem komitetu organizacyjnego obchodów roku jubileuszowego I. Łukasiewicza przez Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Krośnieńskiej 1972.
• Broszura Ignacy Łukasiewicz. Twórca przemysłu naftowego,  Gorlice 1982.
• Franaszek P., i in.,  Ignacy Łukasiewicz. Prometeusz na ludzką miarę, PIW, Warszawa 2021.