Nowy Rok

Podziel się

Oceń

Od Magury zjechał w sankach jesionowych, Z workiem przeznaczenia co będzie - nie będzie.... W mrozu siwej grzywie , w pelerynie marzeń, W obłoku pokory i nadziei nowych. Przemknął przez Zawodzie mrużąc piękne oczy, Różdżką mróz rozsypał prosto z gwiazdozbioru, Zmroził rzekę z mostu chleb kaczkom rzucając... I stanął w zadumie, co nas tu jednoczy... Czy zgoda panuje? Czy brat bratu bratem? Czy sąsiad sąsiada szanuje i wspiera? Jak się w mieście żyje? Jak tym miastem rządzą? Czy jeden drugiemu nie jest tutaj katem? Przy ostatniej frazie zmarszczył groźnie czoło... I przemknął w zadumie na gorlicki rynek. Zajrzał w ciemne okna białego ratusza I obszedł uliczki rynkowe w około. Ludzi tu nie spotkał, tylko pies bezdomny Żebrząc kromki chleba był mu towarzyszem... Poszli więc do parku usiąść na ławeczce Zza wody popatrzeć na świat nasz ułomny. To literki tylko w wierszowanej ramie... Ja Wam szczęścia życzę, Drodzy Gorliczanie :) Ariel

Grażyna Kosińska
05.01.2016 14:00 (aktualizacja 25.07.2023 05:19)