Jak czytamy na stronie projektu Polski Ład w zakładce poświęconej pomysłowi Małych Centrów Nauki, budowa obiektów typu SOWA (Stref Odkrywania Wyobraźni i Aktywności) miało być faktycznym rozwinięciem warszawskiej koncepcji Centrum Nauki Kopernik. Kluczowym założeniem było wspieranie rozwoju społecznego i ułatwienie dostępu do edukacji na najwyższym poziomie, nawet w mniejszych społecznościach. Miało być to wyrównanie szans edukacyjnych dla dzieci i młodzieży.
Jak czytamy w opisie projektu:
Małe Centra Nauki – Strefy Odkrywania Wyobraźni i Aktywności to innowacyjne miejsca popularyzacji nauki oraz budowania zaangażowania w naukę wśród dzieci, młodzieży i lokalnej społeczności. Utworzenie miejsc popularyzujących naukę wzmocni kapitał społeczny lokalnych środowisk oraz wpłynie na aktywizację społeczną, rozwój lokalnej przedsiębiorczości, warunki życia obywateli i powstanie nowych miejsc pracy.
Takich obiektów ma powstać 70 do 2024 roku. Czy powstanie? Nie wiadomo...
SOWY (Strefy Odkrywania Wyobraźni i Aktywności), miały być z założenia namiastką warszawskiego Centrum Nauki Kopernik, którego sukces zachęcił rządzących do przygotowania projektu na całą Polskę. Ciekawa propozycja spotkała się jednak z mieszanymi uczuciami.
O projekt SOWA zapytaliśmy w UM w Gorlicach: czy miasto starało się o dotację z tego projektu? Czy to inicjatywa, która miałaby u nas szanse powodzenia?
Zapytaliśmy o to UM w Gorlicach.
Po dokładnej analizie programu SOWA i stawianym wysokim wymaganiom dotyczącym obiektu – tj. przestrzeń min 180 m2 powierzchni wystawienniczej, a także konieczność późniejszego utrzymania placówki ze środków własnych przez okres min. 5 lat, Miasto Gorlice uznało, że nie będzie aplikować do tego naboru.
Projekt SOWA zakładał wyłącznie przekazanie urządzeń edukacyjnych wraz z przeszkoleniem kadry i obsługą pogwarancyjną przez Centrum Nauki Kopernik.
Pozostałe kwestie, czyli: przygotowanie wymaganej przestrzeni, zapewnienie niezbędnych mediów i zatrudnienie odpowiedniej kadry do obsługi tego obiektu itp., wymagałyby znacznych nakładów finansowych ze strony naszego samorządu. Potencjalne, szacowane przychody z udostępnienia wystawy w nieznacznym stopniu pokryłyby koszty funkcjonowania obiektu.Niemniej jednak będziemy analizować kolejne nabory, pod kątem przyszłych możliwości budżetowych Miasta.
Na razie SOWA u nas nie powstanie. Stawiane w projekcie wymagania były bardzo wysokie. Koszty utrzymania małego nawet obiektu przez wymagany w projekcie czas, przekraczałyby potencjalne zyski. W związku z tym nie zdecydowano się w ogóle składać wniosku w ramach tego projektu.
Wydaje się, że pomysł na takie centra naukowe zasadniczo miał jedynie wykorzystywać markę Centrum Nauki Kopernik. Sens stworzenia mini Centrum, przy stawianych jednocześnie wymaganiach co do jego charakteru i obsługi szybko poddawano pod wątpliwość.
Czy stworzenie makiet części Zamku Królewskiego w całym kraju zastąpi wyjazd do Warszawy? Raczej nie.
Można jednak pójść inną drogą.
Park Naukowy im. Ignacego Łukasiewicza? A może Wioska Naftowa pełna naukowych ciekawostek?
Rezygnacja z programu dofinansowania to decyzja trudna. Pieniądze są podstawą każdego działania. Czy to jednak oznacza, że instalacje, które byłyby interaktywne i nakierowane na rozwój intelektualny nie mogą powstać w innej formie?
Oczywiście nie.
To kolejny pomysł, który być może powinien zostać poddany szerokiej dyskusji. W naszym regionie mamy nie tylko przestrzeń, ale także dostęp do doskonałych źródeł, które mogłyby być pretekstem do powstania ciekawych przestrzeni edukacyjnych i naukowych (co i tak już się dzieje). Jeśli jednak myśleć o dedykowanym, regionalnym centrum nauki, być może mógłby to być Park Naukowy Ignacego Łukasiewicza? A może Wioska Naftowa, w której eksperymenty i doświadczenia byłyby przygotowane z myślą o historii naszego regionu?
To wyzwanie, które być może mogłoby stać się nowym otwarciem w planowaniu nowych możliwości rozwoju w naszym regionie. Przygotowanie przestrzeni, zaplanowanie konkretnych atrakcji i sposobu ich realizacji: to wymaga nie tylko czasu, ale i nakładów finansowych.
Projekt Muzeum I Wojny Światowej, który powoli zmierza do fazy idei do wcielenia w życie pokazuje jednak, że jeśli są chęci, poszukiwanie możliwości realizacji marzenia jest tylko (i aż) kwestią pewnej determinacji.
Czy kierunek – nauka mógłby okazać się wystarczająco atrakcyjny, by można było rozwijać ideę naukowego centrum regionu, niezależnie od sieci Mini-Centrów Nauki, które proponowano w ramach Polskiego Ładu? A może bez wielkiej marki w nazwie, realizacja takiego projektu nie miałaby szans powodzenia?
Napisz komentarz
Komentarze