Liczby w sporcie. I nie tylko.

Każdy albo większość z nas znalazłby powód, by uznać, że nasze państwo faktycznie działa do bani, że podatki za duże, sądy niesprawiedliwe, urzędy nierychliwe, a może policja się czepia niewinnych, zamiast ścigać „prawdziwych przestępców”. Gregus też znalazłby takie powody, gdyby przyjrzał się swoim nielicznym frustracjom.

Ale czy naprawdę Rzeczpospolita w przypadku Pani Joanny zawiodła, w jakim stopniu i w którym, jakby to powiedzieć, kierunku… gregus myśli, że wie, ale nie powie. Bo są liczby, fakty i interpretacje. Interpretacji nie będzie, będą liczby i miejmy nadzieję, fakty.

Ministerstwo Sportu i Turystyki wywołane do tablicy stwierdziło, że Pani Joanna otrzymuje około 40.000 zł stypendium sportowego rocznie z puli Team 100, zaś jej partner drugie tyle.

MSiT twierdzi, że pokrywa również koszty szkoleń wyjazdów na zawody i zgrupowań, co daje jakieś 70 tys. Jeszcze 30.000 środków na szkolenie z klubu. Dodatkowo 24.000 dla Pani i 24.000 dla jej przewodnika specjalnego stypendium, pomimo niewypełnienia kryterium, hm, cóż to za kryterium? O tym za chwilę, teraz podsumujmy. Pani Joanna i jej przewodnik otrzymują rocznie do podziału 238.000 zł, bo MSiT dało zawodniczce jeszcze nagrodę 10 tys. Zapewne zasłużoną, bo jest mistrzynią świata… Jakby nie patrzeć to jest po 10.000 na głowę miesięcznie, choć gregus jest prawie pewien, że oprócz środków na uprawianie sportu, sportsmenka otrzymuje również pomoc państwa, należną osobom niepełnosprawnym, nieuprawiającym sportu kwalifikowanego.

Teraz o tym kryterium. MSiT zapewne zakłada, że wynik sportowy ma tym większą wartość im większa liczba zawodników w rywalizacji uczestniczy. W piramidzie sportowej sprintu są zawody szkolne, w których w skali świata starują pewnie setki milionów młodych sportowców w czasie zawodów szkolnych, międzyszkolnych, powiatowych, okręgowych, by najlepsi mogli stanąć do rywalizacji o mistrzostwo kraju. Na mistrzostwa Europy jadą tylko ci najlepsi krajowi zawodnicy, którzy dają gwarancję, że się nie wygłupią na zawodach, muszą wypełnić MINIMA. Podobnie na igrzyska olimpijskie, z tym, że kryteria są trudniejsze do spełnienia.

Pani Joanna w ostatnich mistrzostwach świata zwyciężyła w biegu na 1500 i 400 m w kategorii T11 pozostawiając w pokonanym polu Portugalkę Marię i Turczynkę Oznur. W biegu na 200 m zdobyła srebrny medal przegrywając nieznacznie z Hiszpanką i pokonując inną Hiszpankę. Czwarta uczestniczka mistrzostw została zdyskwalifikowana. W biegu na 100 m była trzecia, przygrywając z tą samą Hiszpanką i jeszcze z Dunką, ponownie pokonując tę drugą Hiszpankę. Łącznie zdobyła więc cztery medale we wszystkich kolorach, rywalizując łącznie w tych czterech dystansach z sześcioma zawodniczkami…

https://www.paralympic.org/berlin-2018/results/info-live-results/atbe18/eng/zz/engzz_athletics-event-list-women.htm

Wikipedia podaje, że igrzyska paraolimpijskie w samym tylko biegu na 100 m mogą się odbyć w 23 kategoriach niepełnosprawności dla każdej z na razie dwóch płci. O ile zgłosi się więcej, niż jeden chętny, by wystartować. https://en.wikipedia.org/wiki/100_metres.

Co ciekawe nic nie wiadomo o sukcesach sportowych sportsmenki na paraolimpiadzie. Być może dlatego, że startuje tam więcej, niż troje uczestników. Przed Panią Joanną pomimo zbliżania się do trzydziestki jeszcze zapewne długa kariera sportowa i kolejne worki medali zdobytych w zaciętej rywalizacji z pozostałymi dwoma rywalkami na każdym dystansie. O ile ktoś w ministerstwie nie oceni realnie jej osiągnięć. Pytanie dlaczego zawodniczka wciąż może i mieszka w internacie szkoły dla niedowidzących, pomimo, że zapewne dawno skończyła szkolną edukację…

Spyta ktoś, czy gregus ze swym podłym charakterem chciałby się zamienić na oczy z Panią Joanną. Nie, gregus nie chce się z nikim zamieniać. Gregus próbuje zrozumieć świat, ale rozumie coraz mniej.