Rozbiórka po 40 latach! Dlaczego?!

- Kable energetyczne poszły ziemią, rury ogrzewania także. Estakada się ostała, aż do dziś. A teraz rozmontowują ostatnie jej elementy. - opowiada nam Czytelnik.

Po przeczytaniu tekstu na temat starej, niszczejącej maszyny zadaje pytanie: Czy ta estakada naprawdę tak bardzo wszystkim przeszkadzała? Tyle lat stała nieużywana przed blokiem, dalej przy przystanku. Dopiero teraz zaczęła ludziom przeszkadzać? Zginął kawał historii - podsumowuje nasz Czytelnik w krótkiej rozmowie telefonicznej.

Chodzi o stalową konstrukcję przy ul. Chopina, nieopodal żurawia.

Udajemy się na miejsce. Relacja naszego Czytelnika okazuje się zgodna z prawdą: widzimy jak przemieszczają się kolejne maszyny, urządzenia niezbędne do demontażu estakady. Właśnie są przesuwane pod ostatni z jej fragmentów, który jeszcze pozostał na miejscu nietknięty.

Dawniej dzieci wykorzystywały szczeble jako miejsce do zabawy. Jeszcze niedawno pokrywał ją winobluszcz, a do dziś mogła być traktowana jako symbol tego, w jak dynamiczny sposób pracowała kiedyś Fabryka. Kolejne elementy były nietypowym elementem przestrzeni miejskiej. Jeszcze 4-5 lat temu konstrukcja stała niemal nietknięta - rozciągała się niemal na całej długości ul. Chopina. Sprawdzamy to na zdjęciach uwiecznionych przez Google Street View (czerwiec 2013).

Wydaje się jednak, że decyzja o usunięciu tej konstrukcji była nieunikniona.

Trudno dziwić się mieszkańcom, którzy zamiast normalnego widoku za oknem, nieustannie skazani byli na widok stalowej, rdzewiejącej konstrukcji. Prawdopodobnie niedługo zaczęlibyśmy się zastanawiać nad tym, czy nie zagraża ona bezpieczeństwu ludzi.

Takich detali architektonicznych jest w okolicy jeszcze kilka. Nieużywane, pamiątki przemysłowej przeszłości, spod znaku węgla, ropy, ciężkich maszyn wydobywczych.

Czy warto pozostawić je w przestrzeni miejskiej?

Być może tak. Rozumiemy jednak doskonale, że zarówno względy estetyczne, jak i praktyczne przemawiają za tym, by na nowo pomyśleć o tym, w jaki sposób najlepiej je zagospodarować. Czy nie należałoby zachować pojedynczych fragmentów tych obiektów, przemieścić na ograniczoną, może nawet muzealną przestrzeń?

Czytelnicy, którzy masowo brali udział w dyskusji na temat przyszłości żurawia, zaproponowali co najmniej kilka, wartych uwagi rozwiązań:

- urozmaicenie przestrzeni parkowej właśnie takimi obiektami;

- zaprojektowanie ronda, którego centrum stanowiłby nie klasyczny klomb, ale właśnie odpowiednio zakonserwowany żuraw (być może dziś warto uzupełnić koncepcję o stalowe detale uformowane w ciekawy sposób: przypominające o przeszłej funkcji, ale już w konkretnym miejscu, uporządkowane);

- uporządkowanie przestrzeni w obecnym miejscu stacjonowania żurawia, ale poprawa dostępności tego miejsca, właściwe wykończenie go.

Czy któraś z tych koncepcji spotka się z realizacją?

O temacie nie zapominamy, czekamy właśnie na pierwsze odpowiedzi na temat żurawia, który tak Was zainteresował.