Kraina Szczęśliwości

Kraina ZłośliwościW Krainie ZłośliwościKtoś swoje gniazdko mościUkłada w gnieździe piórkaOstrzy swego pazurkaBo ma wielką ochotęNa niecną robotęBędzie dziobał, będzie drapałI radośnie przy tym sapałBo on lubi być złośliwyTo dla niego miód prawdziwyGdy swe szpony komuś wbijeTo się euforycznie wijeTa kraina jest dla niegoNie znajdzie sobie miejsca lepszegoWięc tu chce mieszkać staleBy się nie ograniczać wcaleI dziobać, drapać dowoliŻyć cały czas w wielkiej swawoliI wciąż karmić się tym miodemKtóry jest z piekła rodem

O złośliwości nie umiem .Choćbym cały dzień siedział i całą noc, to nic nie wymyślę i wiersza nie wykocę ;)O złośliwości nie ma wierszy na całym świecie.

Mam dla pana Ariela kolejny pomysł na wiersz. Tym razem niech to będzie Kraina Złośliwości. Ja to mogłabym się pokusić by taki wiersz napisać, ale niech pan Ariel zajmie się tym dla kontrastu.

[i]"To jest całe niebo, które mamyWłaśnie tutaj, gdzie jesteśmyW naszej Shangri-La"[/i]... i nad tym warto chyba pomyśleć .

Zgadza się, tu i teraz:)