Poezja w proszku

W mgieł szaty powłóczyste ubrana,Zapleciona warkoczem jarzębiny, pachnąca miętą...Rozedrgana pajęczyną babiego lata, ptasim niebem lecąca...Łez koralikami ostatniego żegnasz bociana.

W widłach rzek stojące, splecione mostami... Bardziej kolorowe - jak to teraz w modzie, Sękówki i Ropy obmyte wodami, Tkwi w swym dumnym blasku gorlickie Zawodzie.

Zamknęłaś w dłoniach moje tęsknoty, Ubrałaś marzenia w kolorowe ubranka... Do słońca odkryłaś swobodne odloty, Gwiazdami stworzyłaś swojego kochanka...

Na początku, jasna sprawa,Randkowanie to zabawa.Uśmiech, gesty, słodka mina...Idą.... chłopak i dziewczyna.

Nad Ropą Pyta żaba raz bociana: - Jak to będzie, proszę pana? Mamy ścieżkę i zarośla, A czy będzie łączka ośla? A gdy deszcz nam mocno leje, Czy nas Ropa nie zaleje? A czy burmistrz daje radę ? Woli zgodę on czy zwadę? Jak spisują nam się radni? Są sumienni i dokładni? Czy nic w sklepach nie brakuje? Co nowego się buduje? Czy powstaną tu meczety? I strzeliste minarety? Bo słyszałam ja od Hanci, Że przyjadą imigranci. Czy fabryka jeszcze działa? Czy Tereska będzie stała? Czy sprzedają żabom wino? Czy Guzika działa kino? I czy miasto wreszcie kwitnie? Czy squash hula już w Biorytmie? Jaki wynik Trybus-Kukla? Bliżej Krosno jest czy Dukla? Ciuniu dalej chodzi z worem? Kogut ciągle senatorem? Czy są ludzie na jarmarku? Czy magnolia kwitnie w parku? I tak żaba dręczy pyta.... (przecież żaba to kobita). Bocian westchnął, setę golnął,  Po czym żabę dziobem kolnął . Zamiast słuchać wciąż pytania, Żabie udka do śniadania. Ariel

Spojrzenie Jestem piorunem, widzę oczy twoje groźne...Jestem mgłą , oczy twoje zachwytem zamglone.Gdy jestem zimą, westchnienie twoje mroźne,A gdy końcem świata to wszystko skończone...

Droga prosta, droga krótka , idź ulicą Słowackiego, Z centrum ledwie kilka kroków... Jesteś w Parku Biechońskiego. Usadzony na cokole, Gorlic burmistrz i dobrodziej... (dziw że jeszcze go nie zniszczył żaden wandal ani złodziej... ).

Oplecieni pajęczyną doznań , pejzażem doświadczeń ,Szukamy zagubionego klejnotu we wspomnieniach...Malując kolory lata na motylich skrzydłach ,Szukamy starych numerów i nowych połączeń .

Cola , lód , słomeczka , szklanka...Woda , słońce , plaża , molo,Ponton , kajak , łódź , bosmanka ,W dżinsach opalony kolo .

To jest takie dziwne miasto , niby nic się tu nie dzieje,Ale Ropa wartko płynie , od Magury wietrzyk wieje....I przyywiewa różnych ludzi , znaną twarzą w szybę stuka...I Dyblika tutaj przywiał , przywiał Lindę... i Stasiuka.

Na policzku łza rzeźbi swoją słoną drogę...Posplatane dłonie i czuje jak serceJakby mocniej bije w niewoli rozstania.Jak zatrzymać dotyk ? Chcę ? Mogę ?

Ptaki zastygły w podniebnym przelocie,Kot znieruchomiał na drewnianym płocie ...W kuchni już płynie z czekoladą ciasto,Drzemie w upale moje drogie miasto.

Dzisiaj Was nie będę nudził , wierszyk stworzę dosyć krótki...Trochę  będzie o marzeniach , coś o coli z zimnym lodem ,(Skoro wiosna już odeszła i się rozstać przyszło z chłodem) .Jakie tutaj są rozrywki i weekendu jakie skutki . Duża grupa zwolenników odpoczynku w RODOS miejskim ,(Rodzinne Ogródki Działkowe Ogrodzone Siatką )Dźwiga wielkie reklamówki z kiełbasą i sałatką ,Czym wzbogaca pejzaż miasta  tym widoczkiem słodko - sielskim . Inni znowuż depczą rynek , piją kawę Capuccino...Oblegają kawiarenki , psują wodę z miejskich fontann ,I ogólnie jest radośnie , gra muzyka - pełny spontan .( Na podcieniach jakiś młodzian obściskuje się z dziewczyną... ) A nad Ropą do Szymbarku rwie peleton stu kolarzy...Piotrek , Ewa i Monika , oraz Ala , Gośka , Krzysiek( Pedałuje nawet mocno nieruchawy Buła Misiek ).Utwardzają wszyscy ścieżkę , chociaż asfalt im się marzy....

Wysłałaś brata by mokrą ręką zamiótł trawy....Oddechem płoszył ptaki , wirował wikliną.By gasił ogniska , przerywał zabawy...I ludzi odstraszał swą deszczową miną.

Autor prosi o uruchomienie muzyki (media pod wierszem) podczas czytania utworu.   "Tańcząc na piasku......"       Oplotłaś mnie ramionami marzeń na piaszczystej plaży ,      A słońce łkało złotym pragnieniem pieszczoty...      Chciwa mewa złodziejka zazdrosnym zerkała okiem,      Zdzierając z Ciebie sukienkę i patrząc co się wydarzy...

No i nowy portal mamy , chwalą chłopcy i dziewczęta , A starego biedaczyny nikt już prawie nie pamięta

Koniec świata chyba blisko....W Ropie żółwia jest siedlisko ;)Wszystko widać w fotek zoomie ,Ten żółw żabką pływać umie ;)To dopiero będzie heca ,Jak popłynie też na plecach .

Tam gdzie Ropa lekko skręca i przemyka się pod kladką ,W cieniu Lipska sobie stali pan Antoni z panią Władką ;) Wyszli sobie cicho z balu i do siebie coś szeptali , Chociaż pary wirowały , orkiestranci żwawo grali ;) Pan Antoni w oczy patrzył i za rękę Władzię trzymał , Ust jej dotknął , musnął dłonią - widać że coś obiecywał . Poszli sobie w gaik mały co przy Lipsku oczy cieszył . Pan Antoni szybki macher , ale teraz się nie spieszył ;) Wolne ruchy , wzrok maślany , panią Władzię pcha na ławkę I od razu dobrze widać że już wielką ma zajaffkę ;))  I tak sobie coś szeptali , nad Glinikiem księżyc świecił  Pani Władzia oszalała a Antoni się podniecił ;) Piski , stuki , rytm miarowy , oddech szybki a frywolny , Zabrał Antek pani Władzi jej panieński wianek polny ;)