Dziś królował żonkil

Dodam jeszcze, że przez około 10 lat mojej bytności w placówce wsparcia nikt zdrowy kto się tam pojawiał nie zawarł ze mną znajomości, kontaktu, przyjaźni. Ci zdrowi ludzie przychodzili, by budować znajomości z terapeutami, a nie z chorymi. Nie pasował mi taki świat w którym miałam być wykluczona jedynie do znajomości z chorymi, szukałam kontaktów po za placówką, bo chciałam żyć normalnie, a nie jak dziwak, który ma prawo jedynie mieć chorych znajomych, a zdrowych broń Boże nie.

Zbiórka na sprzęt rehabilitacyjny dla warsztatów - nie popieram. Taka sytuacja tylko uzależnia niesprawnych od placówek na całe życie i uniemożliwia im samodzielność. Znam fundacje, które zbierają na sprzęt komuś do domu - wtedy taki ktoś nie musi być uzależniony całe życie od jakiejś placówki i grać tak jak placówka mu każe. Może funkcjonować w domu i w środowisku, i to jest bardziej wartościowe niż tworzenie gett dla chorych w postaci ośrodków, gdzie ich życie to tylko dom - ośrodek, a kompletny brak przyjaciół, znajomych spoza tego miejsca. Mnie też chciano zaszufladkować jedynie do kontaktów z chorymi co wcale nie sprawia, że człowiek lepiej funkcjonuje. Musiałam sama walczyć o oduzależnienie się od placówki i trwało to latami, bo siłą chciano mnie tam trzymać nie dając nic po za cierpieniem..

Dlaczego brakło losów?

Zlikwidować wszystkie terapie, ośrodki i stowarzyszenie bo są bardzo kosztowne a nic nowego nie dają i jeszcze człowiek czuje się poniżany