Czy da się jednak zaplanować talent naszego dziecka i określić czy będzie się w przyszłości nadawał na wybitnego muzyka?
Wszyscy wiemy, że „śpiewać każdy może…”. W praktyce jednak wygląda to inaczej. Niektórzy talent muzyczny mają, inni nie. Jak się jednak okazuje, wiele zależy od wczesnych lat naszego życia i tego czy jesteśmy pobudzani do muzycznej aktywności i edukowani w tym zakresie w dzieciństwie. Wielu badaczy rozwoju a także muzyków jednogłośnie stwierdza, że słuch absolutny nie zależy od naszych genów. Posiada go każde dziecko od momentu urodzenia i nierozwijany zanika w czasie niemowlęcym lub we wczesnym dzieciństwie. Ale to nie jedyny powód, dla którego warto edukować dziecko muzycznie. Nauka gry na instrumentach wpływa na postrzeganie, rozwój mowy, motorykę, koncentrację, a także uczy zachowań społecznych, gdy dziecko uczy się w grupie.
Musimy jednak pamiętać, że talent to jedno, a zainteresowania to drugie. Warto obserwować dziecko, aby móc w miarę jego rozwoju określić czy jest ono zainteresowane muzyką. Być może ma inne zdolności, na przykład sportowe lub matematyczne. Jeśli zmusimy dziecko do nauki gry na instrumencie, prawdopodobnie nie przyniesie to żadnych efektów, co więcej, będziemy mieć dziecko sfrustrowane i nieszczęśliwe. Oczywiście chwilowe spadki motywacji nie są niczym niepokojącym, ale długotrwała niechęć do instrumentu może dać efekt odwrotny do zamierzonego.
Po podjęciu decyzji o nauce pojawia się kwestia wyboru instrumentu. Przede wszystkim ważny jest wiek dziecka. Niektóre instrumenty wymagają odpowiedniego rozwoju fizycznego. Są to np. instrumenty dęte, bowiem do gry na nich potrzeba więcej siły, niż chociażby do gry na skrzypcach. Te z kolei sprawdzą się dobrze u nawet bardzo małych dzieci, gdyż jest możliwość wyprodukowania ich w naprawdę małych rozmiarach. Ponadto mówi się, że naukę gry na skrzypcach warto zacząć jak najwcześniej. Mimo wszystko jednak wciąż najczęściej wybieranym instrumentem dla dzieci jest fortepian (czy też pianino). Pozwala ono na nabywanie umiejętności synchronizacji dłoni, co jest dla dziecka bardzo rozwijające. Kwestia wyboru instrumentu zależy także od tego czy w ogóle podoba się on dziecku, czy odpowiada mu jego kształt i brzmienie. Wybór jest naprawdę duży, dlatego na pewno znajdzie coś co mu się podoba.
Wiele osób zastanawia się gdzie najlepiej wysłać dziecko. Do prywatnego nauczyciela czy szkoły muzycznej, a jeśli tak to prywatnej czy państwowej? Każda z tych opcji ma swoje zalety i wady. W przypadku nauki prywatnej mamy większy wpływ na to, czego uczy się dziecko, nie ma bowiem żadnych wytycznych ani podstawy programowej, która kazałaby nam przerabiać z dzieckiem konkretny materiał. Pozwala to na dostosowanie go do konkretnych zainteresowań i predyspozycji dziecka. Naukę możemy zacząć w każdym wieku i może trwać ile tylko chcemy. Z drugiej strony minusem są koszty, jakie generują tego typu zajęcia.
Państwowa szkoła muzyczna jest z kolei bezpłatna, a jej ukończenie jest równoznaczne z otrzymaniem świadectwa ukończenia, które uprawnia do podjęcia nauki w szkołach II stopnia. Niektóre kierunki studiów wymagają także ukończenia szkoły muzycznej I lub I i II stopnia. W tego typu szkole dzieci są przyjmowane na dwa różne cykle nauki – cykl 6 – letni, dzieci młodsze, od 6 roku życia i cykl 4 –letni, starsze, ale do 16 lat. Oprócz zajęć gry na instrumencie, dziecko uczęszcza na takie przedmioty jak rytmika, kształcenie słuchu, czy też zupełnie teoretyczne przedmioty, na których zapoznaje się m.in. z historią muzyki. Miejsca w szkołach państwowych są jednak ograniczone, a podstawą przyjęcia jest zdanie testu, przeprowadzanego zwykle w kwietniu lub maju. Sprawdza on uzdolnienia muzyczne, warunki psychofizyczne oraz predyspozycje do nauki gry na wybranym instrumencie. Nauka zaczyna się równolegle z rozpoczęciem roku szkolnego i tak samo się kończy.
Najważniejsze w edukacji muzycznej dziecka jest to, aby było tym zainteresowane i tego chciało, a także aby czas nauki był dostosowany do jego wieku na tyle, aby poza zajęciami muzycznymi miało czas na naukę w swojej „zwykłej” szkole i na zabawę z kolegami i koleżankami. Nauka gry na instrumencie jest niezwykle rozwijająca i uczy zupełnie innego spojrzenia na świat. Nawet jeśli dziecko w przyszłości nie zostanie słynnym muzykiem, z pewnością nie uzna tego czasu za stracony. Prawda jest jednak taka, że jest to także bardzo ciężka praca, która przynosi efekty po dłuższym czasie regularnej nauki. Dlatego warto dobrze się zastanowić na tym, czy nasze dziecko poradzi sobie z tym wyzwaniem i czy jest to decyzja podjęta wspólnie czy tylko niespełnione marzenie rodziców.
foto: freeimages.com
Napisz komentarz
Komentarze