Czy Twoje dziecko może mieć depresję? Sprawdź!

Czym jest depresja i jak często dotyka młodych ludzi?

Depresja jest stanem, który charakteryzuje się zespołem objawów, takich jak m.in. obniżenie nastroju, długotrwały smutek, przygnębienie, niezdolność do przeżywania przyjemności, spowolnienie, bezsenność lub nadmierna senność, a nawet myśli samobójcze. Często towarzyszą jej inne zaburzenia psychiczne, np. stany lękowe lub jest wynikiem traumatycznych przeżyć w przeszłości. Bywa stanem przewlekłym lub występuje jako powtarzający się epizod, oddzielony czasem względnie dobrego samopoczucia.

U każdego jednak przebiega inaczej, a dzieci i młodzież są grupą, wśród której bardzo trudno nieraz dostrzec jej objawy lub są one przez nas źle interpretowane. Nie należy też uważać ich za coś dziwnego i nienormalnego. W okresie adolescencji naturalne jest, że mogą się pojawić objawy depresyjne. – mówi psychiatra Jadwiga Piasecka. - Na szczęście nie często osiągają one takie nasilenie, że utrudniają prawidłowe funkcjonowanie psychospołeczne i pełnienie ról zawodowych, w tym przypadku uczenie się. Nasilenie tych dolegliwości nie zwiększyło się w ostatnim czasie w znaczny sposób, natomiast świadomość społeczna zwiększyła się na tyle, że wrosła liczba zgłoszeń do psychologów lub psychiatrów.

Co powinno nas zaniepokoić?

Objawy depresji u młodzieży nie są jednoznaczne i często są błędnie intepretowane. Często występująca agresja, nieprzestrzeganie zasad, bunt wobec szkoły i rodziców, są uznawane za typowy bunt młodzieńczy i tym samym podejmowane są złe środki wobec dzieci lub nie podejmuje się ich wcale, zrzucając to na karb ciężkiego okresu dojrzewania i licząc na to, że objawy te przejdą same. Tymczasem jest to bardzo ciężki stan dla niewykształconej psychiki nastolatka, który nie jest w stanie poradzić sobie sam z problemem, a jednocześnie często broni się przed pomocą.

Do typowych objawów, charakteryzujących niepokojący stan u młodzieży należą: smutek, przygnębienie, zobojętnienie, apatia, znudzenie, zniechęcenie, ograniczenie aktywności lub pobudzenie psychoruchowe, ograniczenie kontaktu z rówieśnikami, nadmierna reakcja na krytykę i uwagi kierowane pod ich adresem, poczucie bezsensu, bezużyteczności, uczucie niepokoju, zaburzenie koncentracji, problemy z nauką czy snem. Wszystkie z tych objawów, jeśli występują z dużym nasileniem, mogą nam sygnalizować, że z dzieckiem dzieje się coś niepożądanego.

Co zrobić, gdy podejrzewamy depresję u nastolatka?

Najważniejsze są obserwacja dziecka i szybkie reagowanie na niepokojące stany
i objawy. Czasem może się zdarzyć, że nastolatek ma po prostu cięższy okres w szkole czy problemy z rówieśnikami, ale nigdy nie wolno takich spraw bagatelizować. Okres dojrzewania jest bardzo trudny, ponieważ młody człowiek wkraczając w dorosłość, nie wie jeszcze co go czeka i nie wie jak poradzić sobie z nowymi rolami w swoim życiu. Przede wszystkim nigdy nie powinniśmy umniejszać ich problemów i dać im poczucie ze zawsze mogą się z nami podzielić swoimi problemami i liczyć na naszą pomoc.

Często w takich przypadkach niezbędna jest pomoc specjalistów, jednak warto jako rodzic, wcześniej zaczerpnąć na ten temat trochę wiedzy. Zwyczajowo przekonuję rodziców, którzy przyjdą sami na pierwszą wizytę, żeby na początek skorzystali z usług psychologa w poradni psychologiczno– pedagogicznej lub w gabinecie. W przekonaniu społecznym spotkanie z psycholog jest mniej traumatyzujące. – mówi Jadwiga Piasecka.

Jak leczy się depresję?

W wielu miastach działają specjalne ośrodki, które mogą pomóc zarówno rodzicom jak i dzieciom dotkniętym depresją. Najważniejsze w walce z nią jest przekonanie, że jest ona taką samą chorobą jak każda inna i jedynym sposobem na jej zwalczenie jest podjęcie leczenia. Ważna w tym wypadku jest psychoterapia, grupowa lub indywidualna. Powinna się w nią zaangażować cała rodzina , dając w ten sposób poczucie nastolatkowi, że nie pozostaje sam ze swoimi problemami. W niektórych przypadkach niezbędne jest leczenie farmakologiczne. Nie jest ono jednak, wbrew powszechnemu przekonaniu, tak inwazyjne ani uzależniające. Dzisiejsze leki pozwalają tak dobrać formę terapii, aby jak najlepiej dopasować ją do potrzeb pacjenta.  W ten sposób możemy ułatwić sobie życie i cieszyć się nim w pełni.

materiał nadesłany

Kira Dubec

foto: freeimages.com