W 1999 roku Polska przeszła znaczącą transformację administracyjną, wprowadzając na mapie kraju 16 województw. Ta reforma zastąpiła wcześniejszy podział na 49 województw, obowiązujący od 1975 do 1998 roku. Po ponad dwudziestu latach obecnego układu terytorialnego, pojawiają się głosy postulujące kolejne zmiany. Dr Łukasz Zaborowski z Instytutu Sobieskiego zaprezentował niedawno raport „Korekta Układu Województw – Ku Równowadze Rozwoju”, w którym przedstawia cztery nowe propozycje podziału Polski, mające na celu lepsze odzwierciedlenie regionalnych układów i potrzeb.
Dr Łukasz Zaborowski, ekspert w dziedzinie transportu i rozwoju regionalnego, zauważa, że obecny podział administracyjny skupia się głównie wokół największych miast, pomijając mniejsze, choć dynamicznie rozwijające się regiony. W swoim raporcie zaproponował cztery alternatywne warianty podziału, które mają wspierać równowagę rozwoju i lepiej odpowiadać na specyfikę poszczególnych obszarów.
Wariant I – „minimalny” wprowadza delikatną korektę obecnej struktury, zachowując 16 województw, ale ograniczając rozmiary największego z nich – mazowieckiego:
śląsko-małopolskie, mazowieckie, wielkopolskie, dolnośląskie, małopolskie, przemysko-tarnowskie (podkarpackie), lubelsko-podlaskie, łódzkie, pomorskie, kujawsko-pomorskie, sandomierskie (staropolskie), zachodniopomorskie, podlasko-mazowieckie, warmińsko-mazurskie, opolskie, śląsko-lubuskie.
W tym wariancie Gorlice trafiłyby do województwa małopolskiego.
Wariant II – „umiarkowany” rozbudowuje układ do 20 województw, dodając nowe jednostki, by lepiej odzwierciedlić regionalne specyfiki:
mazowieckie, śląsko-małopolskie, wielkopolskie, lubelsko-podlaskie, łódzkie, pomorskie, krakowskie, kujawsko-pomorskie, sandomierskie (staropolskie), zachodniopomorskie, przemyskie (podkarpackie), dolnośląskie, wrocławskie, podlasko-mazowieckie, sądecko-tarnowskie, warmińsko-mazurskie, kaliskie, opolskie, śląsko-lubuskie, cieszyńsko-krakowskie.
W tym wariancie Gorlice trafiłyby do województwa sądecko-tarnowskiego.
Wariant III – „równoważący” ma na celu ograniczenie dominacji województw metropolitalnych, proponując 22 województwa z większym uwzględnieniem średnich regionów:
warszawskie, śląsko-dąbrowskie, lubelsko-podlaskie, wielkopolskie, dolnośląskie, pomorskie, krakowskie, sandomierskie (staropolskie), kujawsko-pomorskie, południowomałopolskie, przemyskie (podkarpackie), łódzkie, malborsko-mazurskie (elbląsko-olsztyńskie), górnośląskie, wrocławskie, lubusko-pomorskie (gorzowsko-szczecińskie), podlasko-mazowieckie, piotrkowsko-częstochowskie, kujawsko-mazowieckie, kaliskie, krajeńsko-pomorskie, cieszyńsko-krakowskie.
W tym wariancie Gorlice trafiłyby do województwa południowomałopolskiego.
.webp)
Wariant IV – „makroregionalny” sugeruje powrót do idei większych województw, skupionych wokół ośrodków metropolitalnych, redukując ich liczbę do 12:
śląsko-częstochowskie, warszawskie, dolnośląskie, cieszyńsko-krakowskie, północnomałopolskie, mazursko-pomorskie, środkowopolskie, kujawsko-mazowieckie (nadwiślańskie), wielkopolskie, przemysko-tarnowskie (podkarpackie), podlasko-mazowieckie, zachodniopomorskie.
W tym wariancie Gorlice trafiłyby do województwa cieszyńsko-krakowskiego.
.webp)
Zaproponowane zmiany wskazują na dążenie do bardziej zrównoważonego i spójnego rozwoju Polski, gdzie każdy region, niezależnie od swojej wielkości, miałby szansę na rozwój. Przedstawione warianty podziału otwierają debatę na temat przyszłej struktury administracyjnej kraju, podkreślając potrzebę uwzględnienia zarówno historycznych, kulturowych, jak i ekonomicznych uwarunkowań regionów.
Dyskusja na temat nowego podziału Polski jest dopiero na początkowym etapie, ale już teraz budzi zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i społeczeństwa. Przedstawione przez dr. Zaborowskiego propozycje mogą stanowić punkt wyjścia do dalszych, szczegółowych analiz i konsultacji, które w przyszłości przekształcą się w konkretne decyzje polityczne i administracyjne.
Źródło info i foto: Eska.pl
Napisz komentarz
Komentarze